Demencja to nie tylko choroba osób w podeszłym wieku. Coraz częściej dotyka też młodsze osoby. Niestety, na razie nie ma skutecznego lekarstwa, które pomogło by z nią walczyć. Jednak naukowcy wciąż nad tym pracują. Co więcej, ostatnio udało im się ustalić bardzo ważną zależność miedzy niedoborem witaminy D a rozwojem demencji. Poznaj szczegóły. 3. Demencja nie jest nieodłącznym elementem starości. Starzenie się może mieć charakter zdrowy/normatywny bądź patologiczny (uwarunkowany np. chorobą neurodegeneracyjną). Nie ma czegoś takiego, jak “demencja starcza” – o czym więcej w kolejnym wpisie. Otępienie samo w sobie nie stanowi jednostki chorobowej. Demencja globalną epidemią Demencja szybko staje się globalną epidemią, dotykającą obecnie około 50 mln ludzi na całym świecie. Według ekspertów do roku 2050 liczba ta się potroi – głównie z powodu starzenia się populacji. Związane z demencją koszty szacowane są na 20-40 tys. dolarów na chorą osobę rocznie. 1.3. Demencja z ciałami Lewy'ego. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn demencji u osób starszych i jest spowodowana pojawieniem się nieprawidłowych złogów białka w mózgu. Które zakłócają i wpływają na funkcje niektórych neuroprzekaźników odpowiedzialnych za percepcję, myślenie i zachowanie. 1.4. Demencja starcza. Lek, który przywraca młodzieńczą sprawność umysłu i poprawia pamięć. Testy na zwierzętach potwierdziły, że już po 30 minutach innowacyjnego leczenia udało się odwrócić utratę pamięci u myszy, które przeżyły silny stres. Wystarczyło zaledwie pół godziny, żeby badane osobniki przypomniały sobie m.in. drogę, jaką Demencja starcza, należąca do chorób psychicznych, jest najczęstszą chorobą wśród osób starszych. Demencja starcza u kobiet jest prawie trzy razy bardziej prawdopodobna niż u mężczyzn. W większości przypadków wiek pacjentów wynosi 65-75 lat, średnio u kobiet choroba rozwija się w wieku 75 lat, u mężczyzn w wieku 74 lat. 2. DEMENCJA NACZYNIOWA. Demencję naczyniową (inaczej otępienie naczyniopochodne) wywołują uszkodzenia naczyń krwionośnych w mózgu. Krótko mówiąc – nasz mózg nie dostaje tyle krwi z tlenem i składnikami odżywczymi, ile potrzebuje. A potrzebuje dużo. Aż 20% całego tlenu transportowanego przez krew trafia do mózgu. Iris (2001) Iris z Judi Dench, Jimem Broadbentem i Kate Winslet w obsadzie opowiada historię brytyjskiej pisarki Iris Murdoch i jej męża. Choroba Alzheimera ogranicza komunikację, gdyż stopniowo pogarsza się wymowa i słownictwo. To demencja z zespołem afazo-apraksagno-agnozowym. Demencja to termin opisujący postępujący spadek zdolności poznawczych, który wpływa na codzienne funkcjonowanie osoby. Chociaż wiele form demencji jest związanych z wiekiem, genetyka również odgrywa ważną rolę w określonych przypadkach. Czy demencja starcza jest dziedziczna? Agresję u osób z demencja starczą można ograniczyć, a w skrajnych sytuacjach rozwiązaniem jest umiejętna i rozważna reakcja. Osoby z agresją w demencji starczej nie lubią zmian, dlatego warto zachować rutynę dnia codziennego, ponieważ każda zmiana wywoła w nim napięcie oraz niepokój. Należy unikać hałasu, gdy chory słyszy cEIbl. Demencja – co to za choroba i jak się rozwija?Demencja to choroba neurodegeneracyjna, której zmiany wywołane w strukturze mózgu są nieodwracalne. Z tego artykułu dowiesz się najważniejszych informacji o demencji – jakie są jej przyczyny i objawy, a także jak przebiega leczenie. Demencja to choroba neurodegeneracyjna, której zmiany wywołane w strukturze mózgu są nieodwracalne. Z tego artykułu dowiesz się najważniejszych informacji o demencji – jakie są jej przyczyny i objawy, a także jak przebiega się, że na demencję choruje w Polsce blisko 400 tysięcy osób. Wraz z wiekiem ryzyko występowania demencji starczej zwiększa się. Choroba powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu, które wpływają na zaburzenie funkcji poznawczych i umysłowych, a także na zachowanie chorego. Pojawiają się problemy z pamięcią, orientacją, logicznym myśleniem i rozumieniem. Z tego powodu choroba często jest także mylona z chorobą Alzheimera. Demencja i alzheimer jednak różnią się od siebie na wielu płaszczyznach, jak chociażby przebieg starcza to w zasadzie grupa schorzeń, które bazują na zwyrodnieniowych lub degeneracyjnych zmianach w obrębie mózgu. Demencja obejmować będzie w takim wypadku zarówno alzheimera, chorobę Picka, Parkinsona czy demencję naczyniową. Jednak każda z odmian przypadłości będzie charakteryzowała się innymi objawami i przebiegiem, gdyż zaburzenia w strukturze mózgu będą inne. W dodatku, w przypadku alzheimera czy parkinsona demencja występuje dopiero na pewnym etapie rozwoju choroby jako efekt towarzyszący, a nie źródło starcza – przyczynyObjawy demencji mogą być różne, gdyż zależą od rodzaju zmian neurodegeneracyjnych, mających miejsce w tkankach mózgu. Niektóre odmiany demencji rozwijają się częściej ze względu na czynniki genetyczne. Ryzyko wystąpienia demencji zwiększa się wraz z wiekiem, a także pierwotnymi zmianami chorobowymi. Do czynników mogących wpływać na rozwój choroby należą:wodogłowie;guzy mózgu;choroba Creutzfeldta-Jacoba;krwiaki pourazowe;padaczka;niedobory pokarmowe witamin (kwasu foliowego czy witamin z grupy B);choroby tarczycy;choroby wątroby;alkoholizm;przyjmowanie niektórych starcza – objawyNajbardziej powszechny objaw demencji stanowią zaniki pamięci. Najczęściej w początkowej fazie rozwoju choroby są to zaburzenia pamięci krótkotrwałej. Możesz mieć wrażenie, że ciągle o czymś zapominasz lub wiele spraw wypada ci z głowy. Towarzyszące uczucie niepokoju lub przytłoczenia spowodowane jest demencją starczą. Urojenia jednak najczęściej należą do objawów demencji starczej należą także problemy z orientacją w czasie i przestrzeni, trudności w liczeniu. Z czasem rozwijają się zaniki umiejętności rozpoznawania rzeczy i osób oraz oceny sytuacji czy podejmowania decyzji. Stosunkowo szybko rozwija się także problem z przyswajaniem nowych informacji, przez co chory traci zdolność uczenia funkcji umysłowych prowadzi do występowania trudności w mówieniu i logicznym myśleniu. Objawy demencji mają także odzwierciedlenie w psychiczno-emocjonalnej strefie. U chorego rozwija się poczucie lęku, apatia oraz wahania nastrojów. Może także pojawić się wzmożona drażliwość, a nawet agresja. Demencja starcza – etapy chorobyChoroba u każdego może rozwijać się w innym tempie oraz w nieco odmienny sposób. Czasami rozwój trwa kilka lat, a niekiedy kilkanaście. W innych przypadkach choroba postępuje zaskakująco szybko. Im wcześniej zostaną zauważone objawy demencji, tym szybciej będzie można wprowadzić terapię opóźniającą rozwój poszczególnych etapów. 1. etap demencjiW pierwszym etapie choroby pojawiają się niewielkie kłopoty z pamięcią na poziomie codziennych czynności. Zapominasz, gdzie coś zostawiłeś lub o bieżącym terminie spraw lub spotkań. Na początku objawy są łagodne i nie wskazują na stan etap demencjiKolejnym etapem choroby demencji starczej jest nasilenie się zaburzeń pamięci oraz rozwój zmian na tle emocjonalnym. Pojawiają się drażliwość, apatia, nieuzasadnione poczucie lęku. Z czasem rozwijają się też trudności w poruszaniu się i mówieniu czy liczeniu. Zaczynasz odczuwać większe zmęczenie organizmu i zniechęcenie. 3. etap demencjiOstatni etap choroby. Demencja starcza prowadzi do całkowitego wycofania się z życia zawodowego i społecznego, gdyż chory nie jest w stanie poprawnie funkcjonować samodzielnie. Trudność sprawiają codzienne czynności. Pogłębia się uczucie przygnębienia i bezsilności, co często skutkuje pojawieniem się agresji. Chory zaczyna mieć z powodu demencji starczej urojenia. Na tym etapie konieczna jest ciągła opieka nad osobą chorą, gdyż stopniowo zaczyna ona być całkowicie oderwana od rzeczywistości i traci kontakt z starcza a śmierć Niestety, demencja wywołuje nieodwracalne zmiany strukturalne w mózgu. Jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną. Proces jej postępowania można jedynie spowolnić, a nie choroby polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów demencji oraz maksymalnym spowalnianiu postępów kolejnych etapów. Profilaktycznie zalecane są ćwiczenia na pamięć, aktywność fizyczna i dieta dobra dla utrzymania sprawności umysłowej. Poleca się spożywanie ryb bogatych w kwasy omega oraz orzechów. W ramach ćwiczeń możesz rozwiązywać krzyżówki i łamigłówki. Polecane są także gry planszowe i karciane oraz czytanie książek. Demencja starcza osłabia mózg, więc wszelka aktywność umysłowa jest mile widziana. Z kolei w farmakoterapii przeciw demencji starczej stosuje się leki uspokajające, przeciwdepresyjne oraz wspomagające relaks i sen. Mają one za zadanie zabezpieczyć chorego przed wahaniami nastrojów, które mogłyby wywoływać zachowania niepożądane – depresję, agresję czy samookaleczanie. Podstawę jednak stanowią medykamenty, mające za zadanie podnosić poziom acetylocholiny. Jest to substancja przekaźnikowa układu nerwowego, która umożliwia procesy pamięciowe oraz także:O autorzeAdam ZielińskiStudent ostatniego roku medycyny kultywujący rodzinne tradycje i wartości związane z wykonywaniem zawodów medycznych. Chęć i możliwość niesienia pomocy innym to więcej niż profesja, to prawdziwa pasja, podobnie jak dzielenie się zdobytą wiedzą. Prywatnie mąż i tata dwuletniego letniego syna, dla którego chce być wzorem do naśladowania. Zobacz wszystkie artykuły Z dużym prawdopodobieństwem można określić czy pacjentowi zostało kilka miesięcy, tygodni lub jedynie kilka dni życia. Rodzina chorego powinna być na to przygotowana – twierdzi doc. Małgorzata Krajnik z Katedry i Zakładu Opieki Paliatywnej CM UMK. Umieranie nieuleczalnie chorego jest na ogół powolnym procesem, przechodzącym przez kolejne etapy. „W ostatnich miesiącach życia przede wszystkim zmniejsza się zainteresowanie światem zewnętrznym. Chory rozmyśla nad swoim życiem, wspomina i ocenia jak żył, czego żałuje, a z czego jest dumny. Stara się też doprowadzić do końca niepozałatwiane sprawy” – powiedziała specjalistka na spotkaniu z dziennikarzami podczas II Letniej Akademii Onkologicznej. Dodała, że warto zwrócić uwagę na objawy fizjologiczne chorego, takie jak zmniejszony apetyt, postępujące chudnięcie, zmęczenie i osłabienie oraz częstsze i dłuższe przesypianie. Chory może wtedy prosić o eutanazję, gdyż boi się bólu, ale może też obawiać się utraty godności, z czego nie zawsze zdają sobie sprawę najbliżsi. W ostatnich tygodniach życia terminalnie chory coraz mniej mówi i coraz dłużej śpi. Pojawia się świadomość bliskości śmierci, halucynacje i dezorientacja oraz widzenie zmarłych bliskich osób. Spada temperatura ciała (o jeden stopień lub więcej), zmniejsza się ciśnienie tętnicze krwi, występuje bladość i sinica oraz większe pocenie się. Oddech staje nieregularny, słuchać rzężenie i kaszel. W tym okresie u chorego zaskakująco może się pojawić przypływ energii. Chce wstać z łóżka, choć wcześniej nie było to możliwe, wykazuje większą ochotę do rozmowy i większy apetyt. Często jednak jest to mylące. „Pacjent może przechodzić już w ostatnia fazę umierania” – podkreśla doc. Krajnik. W ostatnich dniach życia chory jest bardzo osłabiony i wyłącznie leży. Nie może jeść, ma coraz większe problemy z połykaniem, pije małymi łykami i nie chce przyjmować tabletek. Przesypia większość czasu, a kontakt z nim jest coraz trudniejszy. W ostatnich godzinach życia człowiek traci stopniowo przytomność. Może mieć oczy otwarte, ale nie widzi tego co się dookoła niego dzieje. Wydaje się, że słyszy, lecz nie reaguje na otoczenie. Gałki oczne ma zapadnięte i nie domyka powiek. A na twarzy widać rozluźnienie. Postępują zmiany fizjologiczne. Tętno jest słabo wyczuwalne, oddech płytki i wolniejszy. Skóra jest zimniejsza i bardziej lepka, pojawia się sinica na kończynach i wokół ust. Zakłócona zostaje kontrola zwieraczy, czego skutkiem jest nietrzymanie stolca i moczu. Co jest bezpośrednią przyczyną zgonu? „Gdy umiera chory na nowotwór zwykle dochodzi do zapalenia płuc, niewydolności wielu narządów, głównie serca, nerek i wątroby, oraz niedrożności przewodu pokarmowego” – powiedział doc. Krajnik. Skutkiem tego jest powodująca śmierć niewydolność krążeniowo-oddechowa i nagła śmierć sercowa. Następuje zanik odruchu rogówkowego (po dotknięciu rogówki powieki pozostają nieruchome). „Chory chce umierać w spokoju, dlatego trzeba zrobić wszystko, by mu go zapewnić” – podkreśla specjalistka. Należy wspierać go psychiczne, spełniać wszystkie jego potrzeby i zagwarantować odpowiednie leczenie objawowe. Głównym celem opieki w tym okresie jest bowiem zapewnienie jak najlepszej jakości życia – na ile to możliwe – oraz przygotowanie do śmierci i bezpieczeństwo umierania. Co należy wtedy robić? „Nie należy niszczyć nadziei nierealnych, lepiej próbować naprowadzać na te, które są realne. Od początku trzeba rozmawiać zarówno o nadziei, jak i o przygotowaniu do „najgorszego” – podkreśla doc. Krajnik. Dodaje, że spokojna śmierć jest jednym z celów i choć brzmi to paradoksalnie – „sukcesów” personelu medycznego opiekującego się chorym. Na posiedzeniu Brytyjskiego Towarzystwa Lekarskiego wyraziła to zmarła w 2005 r. prof. Cicely Saunders, specjalistka medycyny paliatywnej: „Kiedy mówię o godzeniu się ze zbliżającą się śmiercią, nie mam na myśli ani pokornego poddania się ze strony pacjenta, ani też defetyzmu czy zaniedbania ze strony lekarza. Dla obojga jest ono przeciwieństwem bezczynności. Naszym zadaniem jest zmiana nastawienia do tego problemu, tak by był on postrzegany nie jako przegrana żyjących, ale osiągnięcie umierających. Jako niezwykłe, osobiste osiągnięcie pacjenta”. Zbigniew Wojtasiński (PAP) Źródło: Serwis Nauka w Polsce – Demencja starcza to problem, który dotyka szerokie grono osób w podeszłym wieku. Czym jest i jakie są jego przyczyny? Demencja starcza (otępienie starcze) to nieprawidłowość, przejawiająca się znacznym obniżeniem sprawności umysłowej, występująca najczęściej u osób powyżej 70. roku życia. Otępienie ma charakter przewlekły i postępujący. Jakie są główne objawy i przyczyny tego zaburzenia? Czy jest możliwe jego skuteczne leczenie?Zobacz także: Przerwany rdzeń kręgowy można już zregenerować! Opracowano przełomową metodęObjawy demencji starczejDemencja starcza stanowi poważny problem zdrowia publicznego. Szacuje się, z w populacji osób, które ukończyły 85. rok życia, z problemem demencji zmaga się ok. 40% z nich. Demencja starcza bywa określana jako zespół objawów, spowodowanych chorobą mózgu. Szczególnie poważne są w tym wypadku zaburzenia wyższych funkcji korowych, takich jak: pamięć myślenie orientacja przestrzenna zdolność uczenia się język. Do pierwszych symptomów, które mogą wskazywać na wystąpienie demencji starczej, należą: znaczne trudności w nabywaniu i zapamiętywaniu nowych informacji (osoby cierpiące na otępienie starcze mają trudności z pamięcią krótkotrwałą, tzn. zapominają o tym, co wydarzyło się w niedalekiej przeszłości); zaburzenia myślenia (trudności w rozumowaniu i rozwiązywaniu sytuacji problemowych); zaburzenia funkcji wzrokowo-przestrzennych ( rozpoznawanie otoczenia); dysfunkcje językowe (trudności z prawidłową wymową słów, w niektórych wypadkach może dojść do afazji). W początkowym stadium demencja starcza może objawiać się także ogólnym osłabieniem, gorszym samopoczuciem, apatią. Chory staje się aktywniejszy w godzinach wieczornych, a nawet w nocy. Poważniejsza postać otępienia wymaga już całodobowej opieki i pielęgnacji. Zaawansowana demencja zwykle kończy się śmiercią. Jakie są główne przyczyny demencji starczej?Istnieje wiele chorób, które mogą prowadzić do wystąpienia demencji starczej. Wyróżnić można zwłaszcza: chorobę Alzheimera (prowadzi do otępienia o typie alzheimerowskim); chorobę Parkinsona; chorobę Picka; chorobę Huntingtona; udar mózgu; nadczynność tarczycy. Demencja starcza jest rozpoznawana na podstawie wywiadu lekarskiego oraz takich badań jak: tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytonowa tomografia demencjiDemencja starcza ma najczęściej przebieg postępujący, choć bywają sytuacje, gdy otępienie jest odwracalne. Może stać się tak wówczas, gdy objawy są spowodowane takimi czynnikami jak niedotlenienie, niedobory elektrolitów, zaburzenia tarczycy. Istotna jest przy tym wczesna diagnoza i zastosowanie skutecznych środków większości przypadków demencja ma jednak charakter nieuleczalny. Wówczas można jedynie łagodzić i hamować jej objawy. Najczęściej stosowana w tym wypadku jest farmakoterapia. Demencję leczy się tzw. inhibitorami acetylocholinoesterazy, które oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy. Zalecana bywa także psychoterapia (zwłaszcza terapie wspomnieniowe, treningi pamięci i orientacji w rzeczywistości). Istotny w leczeniu jest także kontakt osoby chorej z osobami także: Nie rozpoznaje znajomych twarzy, czyli o ślepocie twarzy Pamiętaj, że powyższy artykuł nie zastąpi wizyty na bieżąco. Polub fanpage Zdrowie RadioZet na Facebooku! Demencja starcza, inaczej otępienie starcze, to upośledzenie funkcji mózgu, czego efektem są problemy z pamięcią i zaburzenia w procesach poznawczych. Choroba przebiega etapami. Pierwsze stadia otępienia charakteryzują się problemami z pamięcią i koncentracją. W późniejszych etapach choroby dochodzi do utraty logicznego myślenia i rekcji na komunikaty werbalne. Przyczyny demencji starczej Otępienie starcze powodują postępujące lub przewlekłe choroby mózgu. Choroba najczęściej występuje około 65. roku życia. Demencja może być rezultatem choroby Alzheimera, rozsianych ciał Lewiego, Picka, Huntingtona, a także zwyrodnienia płatów czołowych i skroniowych. Ryzyko demencji wzrasta wraz z wiekiem. Niektóre placówki świadczą usługi opieki nad osobami starszymi na podstawie kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Kod NFZ można sprawdzić na oficjalnej stronie internetowej jednostki organizacyjnej. Początkowe objawy otępienia Pierwsze stadium otępienia starczego objawia się roztargnieniem, obniżoną koncentracją oraz trudnościami z zapamiętywaniem i uczeniem się nowych rzeczy. Czynności, które bez problemów wykonywało się codziennie, stają się trudniejsze niż wcześniej. Zdarza się, że osoba chora zapomina jakie brała leki lub gdzie trzyma pieniądze. Demencja starcza – przebieg choroby W kolejnym etapie choroby osoba dotknięta demencją zaczyna mieć trudności z odtwarzaniem wydarzeń z przeszłości. W raz z rozwojem schorzenia objawy nasilają się. Chory zaczyna tracić zdolność logicznego myślenia, czasem może mieć omamy wzrokowe i słuchowe, a nawet przejawiać zachowania agresywne. Dochodzi do częstych wahań nastroju oraz trudności z wysławianiem się. W zaawansowanym stadium demencji starczej dochodzi do zaprzestania codziennych czynności, jak mycie, jedzenie czy korzystanie z toalety. Chory od tej chwili wymaga ciągłej opieki. Ostatnie stadium demencji starczej W ostatnim etapie demencji starczej, mimika twarzy i gestykulacja są ograniczone do minimum. Osoba chora nie reaguje na werbalne komunikaty, ma problemy z siedzeniem i utrzymaniem samodzielnie głowy. Na chorobę najbardziej są podatne osoby powyżej 60. roku życia, nadużywające alkoholu i cierpiące na depresję. W grupie ryzyka znajdują się też ludzie ze schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego, takimi jak: padaczka, zapalenie opon mózgowych czy stwardnienie rozsiane.